Όσα θυμάμαι από σένα
έχουν τα χρώματα της θλίψης.
Δεν είναι τόσο που μου λείπεις
Κι είναι τα μάτια μου κλαμένα.
Μα είναι τα χρόνια μου που πάνε
και πίσω δεν ξαναγυρνάνε.

Παντού τα δικά σου χτυπήματα,
παντού τα δικά σου σημάδια.
Ζωή που δεν πάει δυο βήματα,
ζωή πικραμένη και άδεια.
Ψυχούλα μου που να ‘σαι.

Όσα θυμάμαι από σένα
είναι χειμώνες δίχως ήλιο.
Δεν είναι που έχασα ένα φίλο
και τον ζητώ απελπισμένα.
Μα είναι τα χρόνια μου που πάνε.
Και πίσω δεν ξαναγυρνάνε.