Έρχεσαι και φεύγεις πάλι
σαν το κύμα στ’ ακρογιάλι
σαν φωνή που φτερουγίζει
μέσα στη σιωπή

Είσαι άνεμος που τρέχει
μα που να σταθεί δεν έχει
στο γυαλί της οικουμένης
μια μικρή ρωγμή

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι

Έρχεσαι μες τη ζωή μου
σαν νεράκι της ερήμου
που στεγνώνει πριν προφτάσω
μια γουλιά να πιω

Φεύγεις και σε θέλω ακόμα
δίχως το δικό σου σώμα
τίποτα δε θα χορτάσω
μες τον κόσμο αυτό

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι