Σου έδινα δεν έπαιρνες τις νύχτες μόνη έκλαιγα εγώ!
σου χάριζα τα όνειρα και άνοιγα την πόρτα τους να μπαίνεις
Πονούσες και τον πόνο σου τον ένιωθα πολύ βαθιά εγώ!
και ήξερα πως ήθελες με άλλες πότε πότε να πηγαίνεις
Ποτέ μου δε σου μίλαγα γυρνούσες και σε φίλαγα εγώ!
κι ας μύριζες το άρωμα που ζήλευα τρελή από αγάπη
Σε κοίμιζα στο στήθος μου και έπνιγα το μίσος μου εγώ!
και τώρα λες χωρίζουμε και έριξες απάνω μου τα λάθη

Για δες ποιος μιλάει εσύ το μόνο μου λάθος εσύ
ξερίζωσες χρόνια και τα παίρνεις μαζί σου δίχως ίχνος ντροπής
με παίδεψες τόσο μ’ ανήκει η ζωή σου γίναμε ένα μαζί

Ξενύχτης όταν γύριζες ποτέ μου δε σου φώναζα εγώ
συνήθειες δεν άλλαζες σε όλα πάντα εγώ υποχωρούσα
Δε ‘μ άρεσε που έλεγες ο άρχοντας του κόσμου είμαι εγώ
και όμως μες την πίκρα μου σφιγγόμουνα να δεις ότι γελούσα
Παρέες που δεν ήθελα δεχόμουνα για χάρη σου εγώ
με πρόσβαλες δε μίλαγα κι ας βούρκωνα σε τέτοια είχα μάθει
Ποτέ δε το μετάνιωσα που τόσο σε αγάπησα εγώ
και τώρα λες χωρίζουμε και έριξες απάνω μου τα λάθη

Για δες ποιος μιλάει εσύ το μόνο μου λάθος εσύ
ξερίζωσες χρόνια και τα παίρνεις μαζί σου δίχως ίχνος ντροπής
με παίδεψες τόσο μ’ ανήκει η ζωή σου γίναμε ένα μαζί