Ήλιε μ’ που βγαίνεις την αυγή
ωρε και τον ντουνιά ζεσταίνεις,
μένα γιατί, ωρε γιατί μ’ αρνήθηκες;

Σαν το δεντρί μαραίνομαι
σαν φύλλο κιτρινίζω,
χωρίς εσένα ήλιε μου.

Μια χαραυγή αχ μαύρη χαραυγή
στο σκότος θα πεθάνω,
κι εσύ θα παίζεις θα γελάς.