Δεν ήρθες ούτε χθες
και σήμερα ποιος ξέρει,
δε θα `χει Κυριακές
αυτό το καλοκαίρι.

Δεν ήσουνα κι εσύ
δεν ήσουνα ψυχούλα,
βάλσαμο το πρωί
το βράδυ συννεφούλα.

Και κλαίει η φυσαρμόνικα
στης νύχτας το δρόμο
και λέει: "Σ’ αγάπησα
και μ’ άφησες μόνο".

Δεν ήρθες να με βρεις
κι η μέρα δίχως χρώμα,
μου λέει πως δε θα `ρθεις
μα εγώ πονάω ακόμα.