Σάββατο βράδυ, μόλις έχει συμβεί
Το νιώθεις, το ξέρεις, αλλά δε το ‘χεις δει
Τ’ αμάξι κομμάτια και ‘συ προσπαθείς
Πως έγινε, να φανταστείς

Και γύρω σου, κόσμος που μαζεύεται αργά
Σε δείχνουν και μιλάνε σιγά
Και μες στο σκοτάδι, μια λάμψη θαλασσιά
Απίστευτη, τόση μοναξιά

Ο ήχος από τα φρένα και ένα χτύπημα μετά
Μικρές σταγόνες αίμα και σπασμένα γυαλιά
Τα φώτα αναμμένα, η μποτίλια σου πιο ‘κει
Στο ράδιο, απαλή μουσική

Απέραντοι κύκλοι και λόφοι από ψηλά
Έρχονται και φεύγουν απαλά
Ζεστά μεσημέρια, σε μιαν ακρογιαλιά
Σκοτάδι, λαμαρίνες και γυαλιά

Σάββατο βράδυ, μόλις έχει συμβεί
Το νιώθεις, το ξέρεις, αλλά δε το ‘χεις δει
Απλώνει η βενζίνη, τη γλυκιά της μυρωδιά
Αλλιώς φανταζόμουν τη βραδιά...