Κολλημένοι οι λεπτοδείκτες στα ρολόγια
τη στιγμή του χωρισμού για μένα πια
δεν υπάρχουν τώρα λόγια
χάνομαι ξανά
μες στο πουθενά

Κι αν για σένα διαλύθηκα
τόσες νύχτες δεν κοιμήθηκα
να θυμάσαι δε σ’ αρνήθηκα
κι ας μην είσαι πια εδώ
πάντα σ’ αγαπώ, πάντα σ’ αγαπώ

Κολλημένη η μορφή σου στο μυαλό μου
στο κενό της μοναξιάς παραμιλάς
πού να βρω τον εαυτό μου
που μελαγχολώ
όνειρο θολό