Στις τρεις τα ξημερώματα
δικά σου παραπτώματα
θυμάμαι και τους δρόμους πάλι παίρνω
δεν ξέρω τι αισθάνομαι
μα πίνω κι όλο χάνομαι
ακόμα μες στη σκέψη μου σε φέρνω

Στην υγειά σου πίνω τώρα στην υγειά σου
κι όσα έκανα για σένα χάρισμά σου
στην υγειά σου πίνω τώρα να το ξέρεις
μα θα `ρθει κι η σειρά σου να υποφέρεις

Σιγά σιγά ζαλίζομαι
κι απόψε βασανίζομαι
να σβήσω τη μορφή σου απ’ το μυαλό μου
εσύ που με ταπείνωσες
και την καρδιά μου πλήγωσες
ακόμα ζεις στον κόσμο το δικό μου