Γιατί συννεφιασμένη και σκυφτή,
γιατί τόσο μονάχη μες στις λύπες;
Για ρίξε το κρυμμένο σου χαρτί
να μάθω όσα ακόμα δε μου είπες.

Και ρίξε πίσω τα μαλλιά, να σβήσει
την πανσέληνο το ωραίο πρόσωπό σου
και ρίξε πίσω τα μαλλιά,
για να σε πιω απόψε στα φιλιά.

Γιατί συννεφιασμένη και σκυφτή,
γιατί μετράς με λάθη τη ζωή σου;
Για βγάλε απ’ την καρδιά σου το κλειδί
να βρεις τα μυστικά του παραδείσου.

Και ρίξε πίσω τα μαλλιά, να σβήσει
την πανσέληνο το ωραίο πρόσωπό σου
και ρίξε πίσω τα μαλλιά,
για να σε πιω απόψε στα φιλιά.