Φεύγεις
το φθινόπωρο σε βρίσκει μακριά απ’ την Αττική
στο δρόμο για τη Σαλονίκη
Η Ελλάδα είν’ απέραντη τα βράδια
κι η ζωή σου μυστική
τώρα ζεις άλλη ζωή
πρόσεξέ με

Ό,τι χρωστάς το ξεπληρώνεις
και το αντιμετωπίζεις μόνη
μα όποιος νοιάζεται αγαπάει
κι όποιος βιάζεται ξεχνάει

Ό,τι χρωστάς το ξεπληρώνεις
και το αντιμετωπίζεις μόνη
μα όποιος νοιάζεται αγαπάει
κι όποιος βιάζεται ξεχνάει

Χαμηλώνεις τον τόνο της φωνής σου
και μου λες θα προσπαθήσεις
τη δύναμή σου να μετρήσεις
Θα `ναι οι μέρες μικρές και παγωμένες
μα τα παιδικά όνειρά σου
ζωντανεύουνε μπροστά σου
πρόσεξέ με

Ό,τι θέλεις θα το έχεις
μα στο δρόμο να προσέχεις
γιατί όποιος βιάζεται ξεχνάει ό,τι αγάπησε
και πάει

Ό,τι θέλεις θα το έχεις
μα στο δρόμο να προσέχεις
γιατί όποιος βιάζεται ξεχνάει ό,τι αγάπησε
και πάει