Κλείσαν οι δρόμοι σου νωρίς
και πώς να προχωρήσεις
είχαν μια πόρτα μυστική
μα έχει σκουριάσει το κλειδί
απ’ το χιονιά και απ’ τη βροχή
και πώς να την ανοίξεις

Κι εκεί που πάλι οι Κυριακές
μοιάζαν χλωμές Δευτέρες
κι έσκυβες μέσα σου να δεις
μια ηλιαχτίδα μήπως βρεις
να σου ζεστάνει την ψυχή
τις παγωμένες μέρες

Κι ήρθες ένας ήλιος θάνατος
που έλιωνε την πέτρα
σου άπλωσε τα χέρια του
σε ψεύτικο ουρανό
Σου έκαψε τα όνειρα
κι όταν σου είπε πέτα
σου χάρισε για ν’ ανεβείς φτερά από πηλό

Στα φοβισμένα χρόνια σου
κρατούσες αγκαλιά σου
μια θέση για τον έρωτα
τον μοιρασμένο έρωτα
που η μοίρα δρόμο χάραξε
και βρέθηκε μπροστά σου

Κι εκεί που πήγες να κρυφτείς
στου νου σου την ομίχλη
να μη σ’ αγγίζουν οι σκιές
να σε τυλίγουν οι σιωπές
κι όσα σε πόνεσαν βαθιά
να μοιάζουν παραμύθι

Κι ήρθες ένας ήλιος θάνατος
που έλιωνε την πέτρα
σου άπλωσε τα χέρια του
σε ψεύτικο ουρανό
Σου έκαψε τα όνειρα
κι όταν σου είπε πέτα
σου χάρισε για ν’ ανεβείς φτερά από πηλό