Εκεί στα σταροχώραφα
γέμισε μαυροπούλια
του χάθηκε ο Αυγερινός;
που τον γυρεύει η Πούλια;

Κι από τη στράτα φάνηκε
μονάχο μαυροπούλι
κοιτάει της Ίμβρος τα βουνά
κοιτάει και το Σχοινούδι.
Και κλαίει της Ίμβρος τα χωριά
και το αρχοντολόι
κι αρχίζει το μινύρισμα
το μάυρο μυρολόι.

Δε βρίσκει αμπέλια ουτ’ ελιές
βρίσκει τη μαύρη πέτρα
τον πόνο του στη θάλασσα
στα κύματά της μέτρα.

Κι απάνωθέ του στάθηκε
τ’ ολόγιομο φεγγάρι
κι όλα τα σπίτια φώτιζε
σαν να ‘ταν χρόνοι άλλοι.