Κάπως έτσι ξυπνάς
τον κόσμο απ’ τον καθρέφτη συνηθίζεις να κοιτάς
Περιμένεις απλά τη σειρά σου
στο φανάρι έχε τα μάτια σου ανοιχτά

Πες μου πού πας ξανά ακόμα ένα πρωί
κι ακόμα μια μέρα δουλειάς
Πού πας δε σου πάνε τα πρωινά
πως πρέπει να χαμογελάς

Εσύ όμως είσαι γι’ αλλού
εσύ είσαι γεννημένος για να ζήσεις στο Περού
Εκεί θα βγάλεις λεφτά
στο είπε χθες το βράδυ μια τσιγγάνα στα χαρτιά

Τώρα ξυπνάς ξανά ακόμα ένα πρωί
κι ακόμα μια μέρα δουλειάς
Πού πας δεν ξέρεις
θέλω μόνο να χαμογελάς

Όμως είδα ένα όνειρο τόσο δα από μικρό παιδί
Η ζωή μου πρέπει να `χε ένα άλλο τέλος
κι η άλλη ήταν η αρχή