Καφέ "Μανχάταν" ώρα έξι και μισή
και η ψυχή στα τζάμια να λιμνάζει,
αλλάζει πρόσωπο ξανά η εποχή
πόσο μου μοιάζει.

Κάπου μακριά η ελευθερία
ανάβει μόνη τον πυρσό,
μια τελευταία ευκαιρία
για ένα όνειρο μισό.

Καφέ "Μανχάταν" και βραδιάζει,
ώρα που βγαίνουν οι ψυχές
κανένας κόσμος δεν αλλάζει
με λόγια και με προσευχές.

Καφέ "Μανχάταν" πέρασε η ώρα,
αναπνοή που πια δεν καίει
ποιος κλαίει μαζί σου στη βροχή,
κανείς δεν κλαίει.

Κάπου εκεί η ελευθερία
ανάβει πάλι τον πυρσό,
μια τελευταία φωταψία
για έναν παράδεισο νεκρό.

Καφέ "Μανχάταν" και βραδιάζει,
ώρα που βγαίνουν οι ψυχές
κανένας κόσμος δεν αλλάζει
με λόγια και με προσευχές.