Όλη τη νύχτα μετράει τ’ αστέρια
τη μέρα πλένει στον ποταμό
η Κατερίνα με τ’ άσπρα χέρια,
μικρό λουλούδι μες στο χωριό.

Η Κατερίνα αγαπά άστρα κι αμέτρητα
παιδιά, δεν έχει άλλο κανένα κρίμα
και στα κρυφά και φανερά τους δίνει
ατέλειωτα φιλιά η Κατερίνα.

Φύγαν στα ξένα τα παλληκάρια
κι έμεινε μόνη με τη σιωπή.
Δέντρο η αγάπη χωρίς κλωνάρια,
το καλοκαίρι μισή γιορτή.

Η Κατερίνα αγαπά άστρα κι αμέτρητα
παιδιά, δεν έχει άλλο κανένα κρίμα
και στα κρυφά και φανερά τους δίνει
ατέλειωτα φιλιά η Κατερίνα.