Ήμουνα, τι ήμουνα
καμπουράκος ήμουνα

τώρα είμαι ίσιος ίσιος
κι ο αέρας μου βουνίσιος
κι αν δεν ζούσα ανθρωπινά
φταιν’ τα δρακοπαγανά
τα στοιχειά τα στοιχειωμένα
που με στοιχειωσαν κι εμένα

Ήμουνα, τι ήμουνα
καμπουράκος ήμουνα

τώρα είμαι ίσιος ίσιος
κι ο χορός μου πελαγίσιος
κι απ’ το δάσος άμα βγω
στη βαρκούλα μου θα μπω
και γιαλό γιαλό θα τρέξω
μια γοργόνα να διαλέξω

Κι άμα πάλι τα’ βρω σκούρα
ξαναβάζω την καμπούρα
παίρνω το τσεκούρι επ’ ώμου
και γυρνώ στη γη του τρόμου.