Σκυφτός ιππότης στο φως των άστρων
δικά σου όλα με μάτια κλειστά
χαρές στημένες, αυτάρκεις πόθοι
γελάς που αντέχεις και προσπερνάς

Μα η μοναξιά πάντα μοναξιά
το σκουριασμένο μου ξίφος ρίζωσε βαθιά
το κρύβεις καλά όμως φοβάσαι
τις νύχτες τρέμεις και δεν κοιμάσαι

Τα λόγια μου θυμάσαι, το ξέρω
πήρες το κάστρο μα είσαι στα δίχτυα
το σκοτάδι πέφτει, η ώρα του κακού
γιατί ποτέ σου δε ζητάς βοήθεια

Μα η μοναξιά πάντα μοναξιά
το σκουριασμένο μου ξίφος ρίζωσε βαθιά
το κρύβεις καλά όμως φοβάσαι
τις νύχτες τρέμεις και δεν κοιμάσαι

Μα η μοναξιά πάντα μοναξιά
το σκουριασμένο μου ξίφος ρίζωσε βαθιά
το κρύβεις καλά όμως φοβάσαι
τις νύχτες τρέμεις και δεν κοιμάσαι

ω ω ω ω...

τις νύχτες τρέμεις και δεν κοιμάσαι

ω ω ω ω...

μα η μοναξιά πάντα μοναξιά, ναι