Εικόνα τρέλας κι εγκατάλειψης μπροστά μου
σ’αυτό το σπίτι που έγινες εσύ δικιά μου
καημός και πόνος γίνανε δυο συνωμότες
κι εσύ μια νύχτα έφυγες σαν τους προδότες

Και τρέχει η μοναξιά μέσ’απ’τα μάτια μου
και σπάω φαρμακεία να βρω τα χάπια μου

Ημουν ασύγκριτος και τώρα με συγκρίνεις
και με τα μαύρα χρώματα εσύ με ντύνεις
τα λερωμένα λόγια σου σπαθιά που σκίζουν
βρήκαν μεγάλα όνειρα και τα γκρεμίζουν

Και τρέχει η μοναξιά μέσ’απ’τα μάτια μου
και σπάω φαρμακεία να βρω τα χάπια μου