Ήσουνα για μένα πάντα μύθος
έτρεχες αντίθετα απ’ το πλήθος
χείμαροι φιλιά στη στάση άμυνα
και άμυνα δεν είχα ούτε μια

Στο σταθμό του μετρό
μου `χες πει σ’ αγαπώ
και πως ήμουν εγώ
τελευταία σου στάση
τώρα λείπεις καιρό
κι έιναι ξέρεις σκληρό
που κι εσύ σαν μετρό
μ’ έχεις πια προσπεράσει

Σ’ όλη την πορεία με κοιτούσες
μου `σφιγγες το χέρι και σιωπούσες
μίλαγε η ψυχή, μίλαγε η ψυχή, μίλαγε η ψυχή
και στον υπόγειο πέφτανε τ’ αστέρια σαν βροχή

Στο σταθμό του μετρό
μου `χες πει σ’ αγαπώ
και πως ήμουν εγώ
τελευταία σου στάση
τώρα λείπεις καιρό
κι έιναι ξέρεις σκληρό
που κι εσύ σαν μετρό
μ’ έχεις πια προσπεράσει

Σ’ όλη την πορεία με κοιτούσες
μου `σφιγγες το χέρι και σιωπούσες