"Να μου προσέχεις στο καλό" μετέωρο το δάκρυ
κι ύστερα πίσω στο σταθμό του Ανόβερου απ’ τη Θράκη
τα μάτια που είδανε πολλά σύντομα τα ξεχνάνε
κι όταν διπλώνει η αγκαλιά οι ανάγκεςς βλαστημάνε.

Το φυλαχτό σου απ’ τη γιαγιά καρφίτσωσαν οι σκέψεις
κρυφτό κουτσό κυνηγητά βεγγιέρες επισκέψεις
στα περιβόλια ανεμελιάς με μπάλες και σιρόπια
τώρα σε δρόμους ξενητειάς με σύνορα και ξόρκια.

Ξεριζωμένη μου μυρτιά δεν άνθισες ακόμα
όταν σαπίζει η σοδειά χορταίνει κάθε χώμα
αυτά που είχες φανταστεί κανείς δε θα αντιγράψει
και όσα επόθησες παιδί ζητάνε μία στάση.

Μια στάση μέσα στο όνειρο να πάρει ανάσα η ζάλη
τα χρόνια με ψευδώνυμο να δέσεις στο λιμάνι
χωρίς σαβούρα να αφεθείς στης ουτοπίας το μπάρκο
πέρα από νόμους λογικής να σπάσει κάθε εμπάργκο.

Πέρα από νόμους λογικής ν α σπάσει κάθε εμπάργκο
χωρίς σαβούρα να αφεθείς στης ουτοπίας το μπάρκο
μια στάση μέσα στο όνειρο...