Εγώ στ’ απάτητα βουνά
θ’ ανοίγω τα φτερά μου
κι εσύ θα είσαι χαμηλά
κι όχι στο πέταγμα μου

Εγώ θα ξαναγίνω αετός
εσένα όμως να το ξέρεις σε λυπάμαι
αφού μπροστά σου είμαι δυνατός
δεν έχω τίποτ’ άλλο να φοβάμαι
Εγώ θα ξαναγίνω αετός
εσένα όμως να το ξέρεις σε λυπάμαι
αφού μπροστά σου είμαι δυνατός
δεν έχω τίποτ’ άλλο να φοβάμαι

Εγώ σ’ ανέβασα ψηλά
σε πήγα ως στ’ αστέρια
κι εσύ μου κάρφωσες βαθιά
της απονιάς μαχαίρια

Εγώ θα ξαναγίνω αετός
εσένα όμως να το ξέρεις σε λυπάμαι
αφού μπροστά σου είμαι δυνατός
δεν έχω τίποτ’ άλλο να φοβάμαι
Εγώ θα ξαναγίνω αετός
εσένα όμως να το ξέρεις σε λυπάμαι
αφού μπροστά σου είμαι δυνατός
δεν έχω τίποτ’ άλλο να φοβάμαι