Ούτε τρένα ούτε καράβια
ταξιδεύουνε για μας,
μες στα μάτια σου ο δρόμος
που με πάει μακριά.
Στου κορμιού σου τ’ ακρογιάλια,
στης καρδιάς σου το νησί,
είμαι κάτι εγώ για σένα
κι όλα για μένα είσαι εσύ.

Μπορώ ακόμα στα μάτια να σε βλέπω,
μπορείς ακόμα στα μάτια να με κοιτάς.
Μπορώ ακόμα όπως πρώτα να σε θέλω,
μπορείς ακόμα όπως πρώτα να μ’ αγαπάς.

Ούτε τρένα ούτε καράβια
δεν περνάνε από ’δώ,
μα τα μάτια σου φεγγάρια
πλημμυρίζουνε με φως.
Είσαι του Αυγούστου βράδυ
σ’ Ελλαδήτικο νησί.
Ό,τι θες είμαι για σένα,
κι όλα για μένα είσαι εσύ.

Μπορώ ακόμα στα μάτια να σε βλέπω,
μπορείς ακόμα στα μάτια να με κοιτάς.
Μπορώ ακόμα όπως πρώτα να σε θέλω,
μπορείς ακόμα όπως πρώτα να μ’ αγαπάς.