Μετράω αυτούς που με προδώσαν συγκλονίζομαι
όλοι μου πήραν μα δεν έδωσαν στ’ ορκίζομαι

Νιώθω να πέφτω σε κώμα να χάνομαι
σε απέραντο θάμπος
φεύγω απ’ το σώμα μου κι όλα υπέροχα
γύρω μου σάμπως
σάμπως να `χω φτάσει εκεί που όλες οι πληγές είναι ένα διάφανο φως
εκεί που ενώνονται και γίνονται οι ψυχές
Θεός!

Μετράω στο κορμί μου τα στίγματα και ξαφνιάζομαι
χαμένη στης σφίγγας τ’άλυτα αινίγματα
για άλλη μια φορά παίρνω λάθος στροφή κι αιφνιδιάζομαι

Νιώθω να πέφτω σε κώμα να χάνομαι
σε απέραντο θάμπος
φεύγω απ’ το σώμα μου κι όλα υπέροχα
γύρω μου σάμπως
σάμπως να `χω φτάσει εκεί που όλες οι πληγές είναι ένα διάφανο φως
εκεί που ενώνονται και γίνονται οι ψυχές
Θεός!