Μες στο βράδυ φώναξα βοήθεια
μα δεν είναι κανείς.
Στον καθρέφτη λέω την αλήθεια
και με φόβο ψυχής.

Τα μάτια βλέπω να κοιτούν και να ρωτάνε
πού είν’ αυτοί που μ’ αγαπάνε.
Τα μάτια βλέπω να κοιτούν και να δακρύζουν,
τη μοναξιά δε συνηθίζουν.

Ένα ψέμα όλη η ζωή μου
και της βάζω φωτιά.
Ποιος ν’ ακούσει τώρα τη φωνή μου
στον καθρέφτη μπροστά;

Τα μάτια βλέπω να κοιτούν και να ρωτάνε
πού είν’ αυτοί που μ’ αγαπάνε.
Τα μάτια βλέπω να κοιτούν και να δακρύζουν,
τη μοναξιά δε συνηθίζουν.
Τα μάτια βλέπω να κοιτούν και να ρωτάνε
πού πάνε οι ψυχές, πού πάνε.