Στα μάτια μου ναυάγησες
και την ψυχή μου ράγισες
απόψε που ο χρόνος είναι εχθρός μου
κοντά μου να’ρθεις άργησες
τα όνειρα κατάργησες
και νιώθω να βουλιάζει ο εαυτός μου

Τι με ρωτάς τι με ρωτάς
απ’την αγάπη μας τι έμεινε
χάρτινος πύργος ήταν που συντρίμμια έγινε

Οι τύψεις σε δικάζουνε
και μέσα σου χαράζουνε
σημάδια μιας αγάπης δίχως χρώμα
κουράστηκα να δίνομαι
μεσ’τη σιωπή να κλείνομαι
τί άλλο θέλεις να σου πω ακόμα

Τι με ρωτάς τι με ρωτάς
απ’ την αγάπη μας τι έμεινε
χάρτινος πύργος ήταν που συντρίμμια έγινε