Σαν κάποιος θίασος μια Κυριακή
σε μια πλατεία επαρχιακή
παίζουμε, μάνα μου να η ζωή,
σαν κάποιος θίασος μια Κυριακή.

Σαν κάποιος θίασος περαστικός
παίζουμε, μάνα μου, κακήν κακώς:
είμαι ο πλούσιος κι είν’ ο φτωχός,
σαν κάποιος θίασος περαστικός.

Ποια είμ’ αλήθεια, ποιος είσ’ αλήθεια,
πώς να σε μάθω, να σε γνωρίσω;
Βγάλ’ τα στολίδια από τα στήθια,
πέτα τη μάσκα να σε φιλήσω.

Σε πανδαιμόνιο και μουσικές
παίζουμε, μάνα μου, παίζουμε, δες,
τους χωροφύλακες και τους ληστές,
σε πανδαιμόνιο και μουσικές.

Τα φώτα σβήσανε, γύρω σιωπή,
κανείς δεν βρήκε κάτι να πει.
Φεύγουμε, μάνα μου να η ζωή,
σαν κάποιος θίασος μια Κυριακή.

Ποια είμ’ αλήθεια, ποιος είσ’ αλήθεια,
πώς να σε μάθω, να σε γνωρίσω;
Βγάλ’ τα στολίδια από τα στήθια,
πέτα τη μάσκα να σε φιλήσω.