Πότε μάτια μου καημένα
θα κλειστείτε στη σιγή
να χαρίσετε σε μένα
ύπνο, ανάπαυση πικρή..

Αφουγκράσου πως τ’ αηδόνι
λούφαξε στην ερημιά
άκουσε, άκουσε το γκιώνη
παύει να μοιρολογά..

Και τ’ αστέρια μαραμένα
λουλουδάκια του Θεού
σβήονται πέφτουν ολοένα
απ’ τον κάμπο του ουρανού..

Και το πυροφάνι εχάθη
που στην έρμη ακρογιαλιά
φέγγει του γιαλού τα βάθη
κι αντιλάμπει στη στεριά..