Πού να στα λέω είναι πολλά πού να στα λέω τόσα πολλά
φαίνονται ψέματα μα τα έζησα χτες βράδυ σε ένα μπαρ προσωπικά
και πήγα κι άνοιξα παρτίδες με κυκλώματα να πάθω και ζημιά
πού να στα λέω είναι πολλά
πως διάολο βρήκα νιτερέσα με μαφίες έτσι από το πουθενά
και ήρθε κι έδεσαν οι χάντρες κομπολόϊ ’’βρε δεν είμαστε καλά’’.

Είπαν..για σταυρόλεξα οργίων διαστροφικά
για κάλτσες γυμναγίων με γουναρικά
για τζόβενα των..ήντα σαδομαζοχιστές
μαστίγια χειροπέδες χαπάκια κι αορτές
ζαρντιέρες με καπέλα Χιτλερικά
ανάλαφρα παιχνίδια ζωοοφιλικά
κάτι έπιασε το αφτί μου για το ογδονταεννιά
πολύ πουτάνα η τύχη...καμιά φορά...καμιά φορά...καμιά φορά....

Πού να στα λέω είναι πολλά πού να στα λέω τόσα πολλά
πέσαν ονόματα αποδείξεις με στοιχεία από κείνη τη χρονιά
και γω κουφάθηκα και σκέφτηκα τι γύρευε η αλεπού στην αγορά
πού να στα λέω είναι πολλά
κι ενώ ήμουν έξαλλος και ήθελα να ορμήσω ήρθαν και τα πιο τρελά
πήρε μια τούμπα η κουβέντα τους και γύρισε στα ποδοσφαιρικά.

Κι έτσι..τα βρήκαμε στη μπάλα σε δυο λεπτά
κολλήσαμε στο ’’άψε’’ σβήσε και τα λοιπά
το ρίξαμε στις πόρτες στο πλακωτό
στη πόκα στα σφηνάκια και στο χορό
μασαζ με τρεις γαζέλες μες το χαμάμ
στα όρθια τσιφτετέλια ’’αμην κι αμάν’’
στριφτά φλοκάτη Χέντριξ και Σιδηρό....
κι από τον ίδιο χώρο το πολιτικό... το πολιτικό...το πολιτικό...

Πού να στα λέω είναι πολλά πού να στα λέω τόσα πολλά
είναι φορές που η ζωή γράφει σενάρια ταινίας σινεμά
και τελικά ανακαλύπτεις πως υπάρχουν κάποια νήματα κοινά
πού να στα λέω ξέρεις καλά πού να στα λέω τόσο καλά
που να στα λέω είναι γνωστά πού να στα λέω κι είναι αργά
πού να στα λέω έλα κοντά.....