Σ’ έναν κόσμο από μπετόν και αυτοκίνητα
τα όνειρά μου πού να βγουν να σεργιανίσουν;
Οι άνθρωποι χαμόγελα ακίνητα
φοβούνται για αγάπη να μιλήσουν.

Η λέξη του αίωνα "μοναξιά",
οι άνθρωποι αγρίμια τρομαγμένα,
κι εγώ μες στη δική μου απελπισιά
λέω τραγούδια για τους φίλους και για μένα.

Σ’ έναν κόσμο με παράξενα συνθήματα
και ιδέες που αλλάζουν κάθε τόσο
ψάνχω νά ’βρω τα χαμένα μου τα βήματα.
Τι να πάρω απ’ τους άλλους, τι να δώσω;

Η λέξη του αίωνα "μοναξιά",
οι άνθρωποι αγρίμια τρομαγμένα,
κι εγώ μες στη δική μου απελπισιά
λέω τραγούδια για τους φίλους και για μένα.