Αυτό το κουβαράκι
που μάζευα παιδάκι
μια μέρα μου το πήρανε
κι όσο να βγω μια βόλτα
εμπήκαν απ’ την πόρτα
τα χρόνια και με δείρανε

Μισώ την εφηβεία
για τη μελαγχολία
που μέσα μου φουρτούνιασε
τον άγονο τον πόθο
το σκίρτημα το νόθο
που στο κορμί μου κούρνιασε
Μισώ την εφηβεία
την τρυφερή φοβία
που στη ματιά μου έπαιξε
Κι όσα σου κάνω τώρα
τα φταίει εκείνη η μπόρα
που την ψυχή μου έπνιξε

Αυτό το λουλουδάκι
που πάτησα παιδάκι
στα πόδια του στυλώθηκε
κι αυτό το τζιτζικάκι
που βράχνιασε λιγάκι
στο τέλος αθωώθηκε

Μισώ την εφηβεία
για τη μελαγχολία
που μέσα μου φουρτούνιασε
τον άγονο τον πόθο
το σκίρτημα το νόθο
που στο κορμί μου κούρνιασε
Μισώ την εφηβεία
την τρυφερή φοβία
που στη ματιά μου έπαιξε
Κι όσα σου κάνω τώρα
τα φταίει εκείνη η μπόρα
που την ψυχή μου έπνιξε