Πάνε χρόνια τώρα που’ χω δει το πρόσωπό σου
Και στο νου μου λάμπει η κάθε του πτυχή
Δέκα χρόνια φύγαν με το βλέμμα το δικό σου
Κι εγώ τρέμω για το αύριο, τρέμω για την άλλη μέρα

Δέκα χρόνια μοναξιά, δέκα χρόνια αληθινά
Στο δωμάτιο σαν να σκόρπισε το γέλιο σου
Όταν τότε μου μιλούσες σιγανά και με ρωτούσες η ζωή αν προσπερνά
Είχες πάντα όλο το χρόνο με το μέρος σου

Είναι κάτι ώρες που περνούν απ’ το μυαλό μου
Χρώματα θολά και λέξεις που πονούν
Μα χωρίς το κύμα να ποτίζει τ’ όνειρό μου
Είναι άχαρη η αλήθεια, φεύγω για να μην τη χάσω

Δέκα χρόνια μοναξιά, δέκα χρόνια αληθινά
Στο δωμάτιο σαν να σκόρπισε το γέλιο σου
Όταν τότε μου μιλούσες σιγανά και με ρωτούσες η ζωή αν προσπερνά
Είχες πάντα όλο το χρόνο με το μέρος σου