Έτσι όπως τ’ αφήσες, έτσι όλα μείνανε,
έτσι να τα βλέπω και ας με πονάνε.
Τίποτα δεν άλλαξα, τίποτα δεν πέταξα
να μη σε ξεχάσω, για να σε θυμάμαι.

Έτσι νυχτώνει, έτσι νυχτώνει,
τόση αγάπη και έγινε σκόνη.
Έτσι νυχτώνει, έτσι νυχτώνει
και η μορφή σου με ξημερώνει.

Όλα μας τα πράγματα, όλα σε θυμίζουνε,
κι ήτανε φτιαγμένα με πολλή αγάπη.
Όλα αυτά τα ξέχασες, σ’ άλλους δρόμους πέρασες
κι άφησες συντρίμμια, κι άφησες μια στάχτη.

Έτσι νυχτώνει, έτσι νυχτώνει,
τόση αγάπη και έγινε σκόνη.
Έτσι νυχτώνει, έτσι νυχτώνει
και η μορφή σου με ξημερώνει.