Πες μου γιατί
όποιος και να’ναι χάνεται το πρωί
ό, τι και να’ναι δεν κρατάει πολύ
και το θυμάμαι σ’ ένα ξένο φιλί
σαν απειλή, σαν απειλή

Αναρωτιέμαι συχνά
ό, τι τελειώνει σβήνει οριστικά
και η συγγνώμη φτάνει πάντα μετά
πλοία δεμένα και λιμάνια κλειστά
είναι αργά, είναι αργά ;

Φαντάζομαι πως
κλείνω τα μάτια και ξεχνάω το φως
Όταν τ’ ανοίγω είναι γλυκός ο καιρός
Να σουν κοντά μου σαν ήλιος ζεστός
να μουν ελεύθερη σαν ουρανός