Κατεβαίνω απ’ τα σύννεφα
κι η ματιά μου απλώνει
πέρα ο Νότιος Ευβοϊκός
με τη νύχτα ζυγώνει
Καθαρά που είναι τώρα
αιωρούμαι ακόμη
στη σειρά φώτα μικρά
ακίνητοι δρόμοι

Καταλυτική σιγή
κι ύστερα πατώ στη γη

Πότε πέρασε η μέρα
το φεγγάρι γεμίζει
αδειοι άνθρωποι πάνε κι έρχονται
μα κάτι τους αγγίζει
Κι υπομένουν την κούραση
κι αγναντεύουν τα πλοία
που γλιστράει σαν νερό η ζωή
δίχως ερμηνεία