Ήμουν νέος και στραβάδι
κι έτρεχα απ’ το πρωί
αγγαρεία και καψώνι
"διατάξτε!", "αλτ, τις ει;"

Μια πατρίδα μού χρεώσαν
με σπουδαίο παρελθόν
περασμένα μεγαλεία
σ’ ένα θέατρο σκιών

Ρε, σειρά, πού ταξιδεύεις;
Ποια σε κάνει και πονάς;
Τι σου φταιν οι μαργαρίτες
συνεχώς να τις μαδάς;

Έμαθα σε τεντωμένο
να ισορροπώ σκοινί
Καραγκιόζης που το παίζει
λούφα και παραλλαγή

Μια τσατσάρα δίχως δόντια
σουβενίρ απ’ το στρατό
θα μου μείνει κι η συνήθεια
το κενό μου να μετρώ

Ρε, σειρά, πού ταξιδεύεις;
Ποια σε κάνει και πονάς;
Τι σου φταιν οι μαργαρίτες
συνεχώς να τις μαδάς;

Το χειρότερο καψώνι
μου το έκανες εσύ
όταν πίστευα πως φτάνω
μ’ έστελνες απ’ την αρχή