Ανάποδα μετρώ
Κι αν φτάσω στο μηδέν
Στον κύκλο θα κλειστώ
Και πρόβλημα ουδέν.
Μα αν τύχει και φανείς
Σ’ ακτίνα επαφής
Θα λάμπω σαν το φως
Της αστραπής.

Βγαίνουν οι πόθοι μου οι ρομ
Σαν συμμορίες νεαρών
Σπάζουν βιτρίνες και καρδιές
Χαλούν του κόσμου το εκκρεμές
Βγαίνω κι εγώ στα σκοτεινά
Ο χρόνος πάλι ξεκινά
Είναι ο έρωτας αυτός
άναρχος και αναρχικός

Σε φλόγες και καπνούς
Ανάμεσα περνώ
Κι αν ταξιδεύει ο νους
Μ αφήνει πάντα εδώ.
Ανάποδα μετρώ
Να φτάσω στο μηδέν
Στον κύκλο να κλειστώ
Να καρτερώ.