Με πας, άγγελέ μου
Τις νύχτες στον παράδεισσο με πας
Πνοή του ανέμου
Τις λύπες απ’ τα μάτια μου σκορπάς

Με πας σε μέρη
Που βρίσκω το χαμένο μου εαυτό
Κανείς δεν ξέρει
Πως είναι, πως σ’ αγάπησα γι’ αυτό

Μου κρατάς το τέλος
Με γυρνάς στην αρχή
Μακριά σου πεθαίνω
Με γυρνάς στη ζωή

Με πας όπου θέλεις
Στο πάντα στο ποτέ στο πουθενά
Εσύ να θέλεις
Και γίνονται τα πάντα αληθινά

Με πας σε μέρη
Που νόμισα πως δε θα ξαναδώ
Κανείς δεν ξέρει
Πως ήτανε προτού να `ρθεις εδώ