Όλοι μιλάνε, μα κρύβουν τα λόγια
όλοι κοιτάνε, μ’ αποφεύγουν το βλέμμα
άλλοι ακούνε και άλλοι προσέχουν
και άλλοι μου πούλησαν για αλήθεια το ψέμα

Για μια στιγμή ας έσβηνα
που ο χρόνος να κοιμάται
κι ύστερα να ζωντάνευα
να ιδώ ποιος με λυπάται

Βουβές οι αφίσες στην άκρη του δρόμου
με ρίχνουν σε αγώνα που μόλις αρχίζει
μα αυτό που φοβίζει είναι που όλο θυμάμαι
ο ρόλος του πρώτου από μικρό δε μ’ αγγίζει