Το σήμα του κινδύνου χτυπάει από προχθές
και λες πως φταίνε οι νύχτες κι οι βροχές.
Το σήμα του κινδύνου τ’ ακούς και δε μιλάς,
τ’ ακούς πενήντα χρόνια και γελάς.

Το σήμα του κινδύνου χωρίς μηχανισμό
το στόλισες καρό και μπιμπελό
για να `χεις παραισθήσεις τη δύσκολη στιγμή
πως θα `ρθουν να σε βρουν οι διπλανοί.

Το σήμα του κινδύνου παλιό κι αυθεντικό
εξάρτημά σου το `χεις γραφικό,
αφού και να χτυπήσει δε θα τ’ ακούει κανείς
κι αντίλαλος δε θα `ρθει μιας φωνής.