Τ’ όνομά μου είναι Ρόζα.
Είμαι το τραγούδι της ψυχής
πάνω από τις στέγες των σπιτιών,
πέρ’ από τον άνεμο.

Θέλησα ν’ αλλάξω τον κόσμο.
Κι έγινα το τραγούδι,
για να σώσω τ’ όνειρο,
πέρ’ από τον άνεμο.

Ο πατέρας μου έλεγε:
'’ Ρόζα, είσαι η θύελλα!''.
Η μητέρα μου έλεγε:
'’ Ρόζα, είσαι το σύννεφο!''.
Τ’ αδέρφια μου φώναζαν:
'’ Ρόζα, είσαι η Επανάσταση!''.

Κι έγινα η Ρόζα,
για να σώσω τ’ όνειρο.
Κι αγάπησα πολύ,
πίστεψα πολύ.

Δεν ανήκω πια σ’ αυτόν τον κόσμο.
Τ’ όνομά μου είναι Ρόζα.
Τ’ όνομά μου είναι Ρόζα.