Είσαι το άγρυπνο παιδί στην αγκαλιά μου
ξεφύλλισα τα ποιήματα για να είσαι κοντά μου
κανένα χέρι δεν μπορεί να μας χωρέσει
ποτέ δεν είχα τίποτα
και να που ο ήλιος πάλι δύει
μείνε κοντά μου, αβοήθητος
αυτά που έψαχνα ποτέ δε τα βρήκα
εσύ είσαι το πιο όμορφο απάνω στη Γη
όταν νιώθω αγάπη, καταλαβαίνω τη ζωή
τότε τα όνειρα σαν πουλιά πετάνε
χάνονται, έρχονται, συχνά μιλάνε
ψάχνουν για σπίτια στις καρδιές των ανθρώπων
κι όταν δεν βρίσκουν αλλάζουνε τόπο

Έτσι κι εσύ θα μεγαλώσεις
αργά ή γρήγορα θα αποτυπώσεις
τις συλλαβές που έχει το όνομα σου
της πόλης που μένεις και της γειτονιάς σου
θα έχεις φίλους υποχρεώσεις
κι ότι είναι δικό σου θα θες να το δώσεις

Κάποιοι θα πάρουν κάτι από εσένα
θα αναγκαστείς να πληρώσεις και κάτι έξτρα
θα μείνεις φτωχός μα θα ‘χεις εμένα
όπου κι αν είσαι
εδώ ή στα ξένα
θα ζητάς το μερίδιο της προστασίας
στα βάθη μιας αχανούς πολιτείας

Μες την αγρύπνια θα είσαι κοντά μου
αγόρι ή κορίτσι
μες την κοιλιά μου