netriofron
12-07-2019 10:11 | Το τραγούδι της «Λαφίνας» δηλώνει τη σκλαβωμένη Ελλάδα, η οποία αγωνίζεται και ποθεί να δει το φως της ελευθερίας, όπως και τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκὰ έθνη.
Η Ελλάδα παρουσιάζεται με τη μορφὴ μίας «λαφίνας» η οποία δεν μπορεί ν᾿ ακολουθήσει τα υπόλοιπα ελάφια, δηλ. τα ελεύθερα έθνη, παρὰ «μόνον στ᾿ απόσκια περπατεί», δηλαδὴ στη σκλαβιὰ και στο σκοτάδι της δουλείας.
Με μικρες παραλλαγες στο στιχο ,αλλα με μεγαλυτερες στο ρυθμο ,υπαρχει ΚΑΙ στην Ήπειρο ΚΑΙ στη Μακεδονία.
.... Βρίσκω τα λάφια να βοσκούν
και να δροσολογιούνται
και μια λαφίνα ταπεινή
δεν πάει μαζί με τ’ άλλα.
Μόνο στ’ απόσκια περπατεί
στ’ απόζερβα αγναντεύει
κι οπ' εύρει γάργαρο νερό
θολωνει και το πίνει.
Κι ο ηλιος την ερωτησε
κι ο ηλιος τη ρωταει
γιατι λαφινα ταπεινη
δεν πας μαζι με τ' αλλα;
Μονον τ' αποσκια περπατεις
τ' αποζερβ' αγνανευεις
κι οπ' ευρεις γαργαρο νερο
θολωνεις και το πινεις;
Ηλιε μου σαν με ρωτησες
θα σου τ' ομολογησω
δωδεκα χρονους εκαμα
μονη χωρις ελαφι
κι απο τους δωδεκα και μπρος
εγεννησα λαφακι
κι εκει που βγηκε ο κυνηγος
να λαφοκυνηγησει
το βλεπει βοσκαε μοναχο
ριχνει και ο σκοτωνει.
Ο ηλιος τοτε δακρυσε
κι εσβησε το φεγγαρι
κι οι λαγκαδιες κι οι ρεματιες
βαρεια αναστεναξαν ....
Κλαψε με μαννα,κλαψε με
με ηλιο,με φεγγαρι
και 'γω τ' αποσκια περπατω
ζερβα-ζερβα γυριζω.
Κι οπ' εύρω γαργαρο νερο
θολωνω το και πινω.
|
