| |
Καφεκόπτης
29-11-2018 03:07 | https://www.youtube.com/watch?v=HDXBcHzG0fE | rizaki212
15-12-2011 08:26 | πολυ καλο ::up.:: | eleniadigoni
14-12-2007 09:13 | το αφιερωνω στο αγαπημενο μου πατερα ! | the224u
02-11-2007 17:38 | http://www.musiccorner.gr/extras/song/26.html
Γράφει ο Θάνος Λουμπρούκος
loumproukos@musiccorner.gr
Τα λόγια του τραγουδιού είναι πολύ απλά, αραδιασμένα σε τρία μόλις τετράστιχα. Κι όμως, είναι τόσο εκφραστικά! Η στιχουργός, φορώντας το πρόσχημα απ' το παράπονο πως δεν μπορεί να δει τον άνθρωπο που αγαπά, αναρωτιέται για την αιτία της "κατάρας" που κουβαλά και δεν είναι σε θέση να ζήσει όσα προσδοκά...
Δε θα αναλύσουμε περαιτέρω τους στίχους. Κατά καιρούς, αναγνώστες αυτής της στήλης αναρωτιούνται αν είναι χρήσιμη η ανάλυση και ερμηνεία των στίχων ενός τραγουδιού ή ενός ποιήματος... Δεν έχω βρει την απάντηση ακόμα σε αυτό το θέμα! Όμως, το να προσεγγίζεις αυτά που θέλει να πει ένας δημιουργός, από τη δική σου οπτική γωνία πάντα και θέλοντας να δώσεις κάποιες βασικές κατευθυντήριες γραμμές (που στο κάτω-κάτω δεν είναι υποχρεωτικό για κανέναν να τις βαδίσει), είναι θεμιτό. Αρκεί να υπάρχει καλοπροαίρετη διάθεση και σεβασμός απέναντι στο δημιουργό του εκάστοτε έργου που, κακά τα ψέματα, δεν είναι και το καλύτερό του να θέτει σε δημόσια θέα την ψυχή του ολόγυμνη...
Για να επιστρέψουμε στο τραγούδι, τη μελωδία έχει γράψει ο Χρήστος Παπαδόπουλος, εκτός των άλλων συνθέτης επιτυχιών που έγιναν γνωστές από τηλεοπτικές σειρές, όπως το "Αρχιπέλαγος" με τον Πασχάλη Τερζή και "Είχα κάποτε μια αγάπη" με τον Κώστα Καραφώτη (κοινός άξονας των τραγουδιών αυτών είναι ο παραδοσιακός ήχος). Το κομμάτι είναι ιδιαίτερο. Ακούγοντάς το για πρώτη φορά όλο λες ότι θα γίνει ζεϊμπέκικο μα τελικά δεν το τολμάει... Όλο λες ότι θ' απογειωθεί μα εκείνο από πείσμα παραμένει κολλημένο στη γη... Καλύτερα έτσι. Ο καθένας μας, παρασυρμένος από το συνδυασμό μελωδίας, στίχου και ερμηνείας δίνει το δικό του πέταγμα...
Ο ήχος του τραγουδιού είναι παραδοσιακός, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου στον οποίο ανήκει. Συγχαρητήρια στον ενορχηστρωτή που επέλεξε τον ήχο του κλαρίνου για να συνοδεύει την ερμηνεία του Μητροπάνου! Επιτέλους, τα τελευταία χρόνια το μουσικό αυτό όργανο απενοχοποιήθηκε... Αποδείχτηκε περίτρανα από ανθρώπους τολμηρούς ότι το κλαρίνο δεν είναι μόνο για το ακούν οι "βλάχοι", ούτε για να το παίζουν "γύφτοι" στους γάμους και τα πανηγύρια! Δε νομίζω να υπάρχει άλλο μουσικό όργανο που να κρύβει σε τέτοιο βαθμό μέσα στο κλάμα του το παράπονο της ελληνικής ψυχής...
Ο μοναδικός Δημήτρης Μητροπάνος έχει βάλει όλον του τον εαυτό στην ερμηνεία του "Ποιος με βάφτισε σε θολό νερό"! Με τη στεντόρεια φωνή του που μοιάζει να βγαίνει απευθείας απ' τα βουνά της Μακεδονίας (όχι αυτής της καινούριας που θέλουν να μας εξαπατήσουν, αλλά της αρχαίας που ενώνει όλες τις φωνές κάτω απ' το ίδιο σκήπτρο) προκαλεί συγκίνηση... Αυτό το τραγούδι μόνο δυνατά μπορείς να το ακούσεις. Για να νιώσεις κάθε λέξη του και να την κυνηγήσεις. Για να τρίξουν τα ηχεία, να τρίξουν οι τοίχοι, να τρίξει η καρδιά σου ολόκληρη... |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
