Της ζωής αντιρρησίας
αυτής της ψεύτρας κοινωνίας
μ’ αναγκάζουνε να γίνω
Δίχως οίκτο με πατάνε
με πληγώνουν με πονάνε
κι από πάνω να τους δίνω μου ζητάνε

Νομίζουν είναι η ζωή
μόνο δικό τους μαγαζί
και ότι μπορεί παντοτινά να τους ανήκει
Μα δε γνωρίζουν μερικοί
πως οι μεγάλοι και οι μικροί
όσο υπάρχουν στη ζωή
πληρώνουν νοίκι
Της ζωής αντιρρησίας...

Της ζωής αντιρρησίας
αυτής της ψεύτρας κοινωνίας
με αναγκάζουνε να γίνω
Όταν θέλουν μου μιλάνε
το συμφέρον τους κοιτάνε
και επί χρήμασι
αγάπη μου πουλάνε