Μάνα
Μ’ άρπαξαν τα λιβάδια και με ξόδεψαν
Με ρούφηξαν τα χώματα κι οι δρόμοι
Πατημασιές για να με βρεις δεν άφησα
Στ’ αγκάθια στρώνω χρόνια το σεντόνι
Μάνα
Αγύρτης ο καιρός και με κορόιδεψε
Φλουριά τα χρόνια κάλπικα και ξένα
κι εγώ πουλί που τα φτερά μου χάρισα
για δυο μικρές λακκούβες στον πυθμένα

Και τραγουδώ, μάνα
Και νοσταλγώ, μάνα
Τον ήλιο εκείνο που μου λείπει
Και δεν ξεχνώ, μάνα
Μόνο κοιτώ, μάνα
Τον κόσμο πίσω απ’ τον φεγγίτη

Μάνα
Μελάνι και χαρτί ότι απέμεινε
στον κύκλο της ζωής που `χω περάσει
Κι εγώ μποτίλια από όνειρα που ξέμεινε
Σε ράφι που κανείς δεν έχει φτάσει
Μάνα
Πιο πάνω απ’ τις κορφές κι από τα σύννεφα
υπάρχουν φάροι που στο χτες κοιτάνε
Μα εγώ δεν έχω μάνα πια τα μάτια μου
και ξέχασα να ζω και να θυμάμαι