Εμένα δε μ’ αφήσαν να γελάσω
με κάνανε από μικρό να κλάψω
γιατί ρουφιάνα τη ζωή
δεν μ’ έδωσες λίγη προκοπή

Τώρα κοιτάς
και γελάς

Η ζωή μακριά
και ο θάνατος κοντά
και εσύ καρδιάς μαχαιριά

Τι να αγαπώ από σενανε
σε ποιον να πώ
για σενανε πονώ

Του έρωτα τραγούδι
και της καρδιάς λουλούδι
πόνος της ψυχής
σύντροφος μιας ζωής

Με εγκατέλειψες
και μ’ άφησες μονάχο
Μα δε σκέφτηκες
τρένο θα περάσει άλλο
και απ’ την καρδιά
εσένανε θα βγάλω

Μη μου μιλάς
για αγάπη παλιά
τώρα που δε μ’ αγαπάς