Η μικρούλα Τζένη απ’ τη Λιβαδειά
Στο χωριό έχει πάρει όλα τα παιδιά
Για την πόλη πάει για λεφτά γερά
Ξέρει να πουλάει κόλπα πονηρά

Στο κουρμπέτι βρίσκει ένα νταβατζή
Και ανοίξαν σπίτι, δούλευαν μαζί
Και σε λίγους μήνες είχανε πολλά
Τζάμι, σπορ αμάξι, χόρτα καθαρά

Άρχισε να ψάχνει το κεφάλι αλλού
Κι έγινε πια κόρη του λευκού γιαλού
Στου Ψυρρή το μάθαν, δεν την παίρνουν πια
Χάθηκε του κόσμου η τόση ανθρωπιά

Η μικρούλα Τζένη απ’ τη Λιβαδειά
Στον τουρβά χωμένη με μια ζυγαριά
Κι οι χειμώνες τρέχουν, οι άνοιξες περνούν
Μα τα χρόνια πίσω δεν ξαναγυρνούν

Σ’ ένα της ταξίδι, μάλλον για να βγει
Είδα στη ζωή της κάποια αλλαγή
Τα σημάδια φύγαν κι οι κρυφές πληγές
Η ματιά της όμως θάλασσες λευκές