Πόσο κρατάει το φιλί με δάκρυα στο καθρέφτη
κι αν έχει η αγάπη εξατμιστεί ποιος κυνηγάει το κλέφτη
τι ψάχνει μια σκιά να βρει στα κόκαλα ενός σκύλου
αφού έχει ο έρωτας κρυφτεί στα υπόγεια του ήλιου.

Αν στάζει χρώμα η μοναξιά γιατί δε βγάζει ήχο
κάθε φορά που αντίο λέει η μαύρη μπογιά στο τοίχο
πότε έχει ο χωρισμός γιορτή, γενέθλια η συγγνώμη
κι ας πιάνει η άγκυρα βυθό, εμείς τραβάμε μόνοι.

Αχ βρε ζωή εγώ κι εσύ γυμνοί στα σκαλοπάτια
εκεί στου χρόνου τη ρωγμή με σύννεφα στα μάτια
αχ βρε ζωή εγώ κι εσύ ξεμείναμε από λόγια
σκυφτοί στου δρόμου τα μισά με ακίνητα ρολόγια.

Γιατί το χάδι προσπερνάει όταν το ζητιανεύεις
κι οι όρκοι σε αναζητούν πάνω που δραπετεύεις
τη ζήλεια σέρνει ο θυμός το ψέμα η αδρεναλίνη
τις νύχτες ντύνομαι θεός τις μέρες σάπια μνήμη.