Το πρωί ο δικηγόρος σου
με πήρε να μου πει
πώς ως αύριο το βράδυ
το διαζύγιο θα βγει.

Κι απ’ την τράπεζα ένα γράμμα
κάτι λέει για χωρισμό
μας μοιράσανε στα δύο
τον κοινό λογαριασμό.

Στα δωμάτια τα άδεια
σαν χαμένος περπατώ
τι θα πάρεις τι θα μείνει
έτσι ανόητα μετρώ.

Στ’ όνομά μου τι `ν’ γραμμένο
Τι αγόρασες εσύ
Κι αν μοιράζονται τα χρόνια
που εζήσαμε μαζί.

Γέμισε η ζωή μας ξένους
νόμους μάρτυρες χαρτιά.
Τι έχει γίνει δεν το ξέρουν
όμως ξέρουν τη ζημιά.

Σαν κοινούς εγκληματίες
μας καθίσαν στο σκαμνί.
Γιατί κάποτε οι δυο μας
αγαπιόμασταν πολύ.

Για πολλά θα σου μιλούσα
όμως γύρω σου οι φρουροί
σαν αντίδικους μας ξέρουν
σαν εχθρούς λίγο πολύ.

Κι ως εδώ που ‘χουμε φτάσει
τι να σκέφτεσαι απορώ...
τάχα μ’ είχες αγαπήσει
όσο σ’ αγαπούσα εγώ;

Πριν δημόσια με βρίσεις
μπρος σε ξένους πριν να πεις
κοίταξέ με και θα ξέρω
αν τα λες και τα εννοείς.

Δικηγόροι και πελάτες
πήραν θέσεις εραστών
κι’ ότι αγνά είχαμε αρχίσει
είναι θέμα υπογραφών.

Γέμισε η ζωή μας ξένους
νόμους μάρτυρες χαρτιά.
Τι έχει γίνει δεν το ξέρουν
όμως ξέρουν τη ζημιά.

Σαν κοινούς εγκληματίες
μας καθίσαν στο σκαμνί.
Γιατί κάποτε οι δυο μας
αγαπιόμασταν πολύ.