Έτσι όπως γύριζε η Γη βύθιζε τη Σελήνη
στην πιο όμορφη θάλασσα που `χεις φανταστεί
κι εγώ σφιχτά σε κράταγα που κοίταζες τ’ ασήμι
με όλα σου τα βλέμματα που είχα ερωτευθεί.

Κι όπως ξημέρωνε μετά, έτσι μετά νυχτώνει
έτσι κοιμόμαστε αγκαλιά κρατώντας το σεντόνι ααααχ
του κόσμου εμείς οι μόνοι.

Έτσι σε κοίταζα κρυφά, να βλέπεις το Φεγγάρι
ανάμεσα στα μάτια σου μια χρυσή γραμμή
δεν ήτανε σαν όνειρο που ήρθε να με πάρει
ήταν νερό που δίψαγε στο στόμα μου να μπει.

Κι όπως ξημέρωνε μετά, έτσι μετά νυχτώνει
έτσι κοιμόμαστε αγκαλιά κρατώντας το σεντόνι ααααχ
του κόσμου εμείς οι μόνοι.

Κι όπως ξημέρωνε μετά, έτσι μετά νυχτώνει
έτσι κοιμόμαστε αγκαλιά κρατώντας το σεντόνι ααααχ
του κόσμου εμείς οι μόνοι.